Κοιτάζοντας το "Εγώ" Με
Ένα βαθύτερο μάτι

«Είμαι διαφορετικός άνθρωπος! Χθες το βράδυ είχα μια συγκέντρωση με τους πιο στενούς μου φίλους, ήμασταν 4 άτομα συνολικά. Αυτή η συγκέντρωση γίνεται μια φορά το μήνα εδώ και 30 χρόνια.

Με όλα τα σκαμπανεβάσματα στη ζωή μας, η συγκέντρωση είναι πάντα η ίδια φόρμουλα. Κυρίως κουβεντιάζουμε για τα δικά μας και του κόσμου θέματα.

Χθες το βράδυ υπήρχε κάποιος νέος στη συγκέντρωση μας και αυτός ήμουν εγώ.
Ήμουν απλώς διαφορετικός. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Ένιωσα γαλήνη. Δεν ήξερα ότι δεν ήμουν ήσυχος μέχρι που ήμουν.

Ο εγωισμός μου έχει μετατοπιστεί και ήμουν ήρεμος και όχι επιθετικός/επικριτικός εσωτερικά και εξωτερικά. Οι φίλοι μου με ρωτούσαν συνέχεια γιατί ήμουν τόσο ήσυχος, (ευτυχώς ήσυχος) ή με κοιτούσαν περιμένοντας να πω κάτι σε ορισμένα σημεία της συζήτησης.

Απλώς απολάμβανα τη συζήτηση που άκουγα.

Δύο αντίθετες απόψεις για ένα θέμα και δεν ένιωσα την ανάγκη να διαλέξω πλευρά ή να εκφράσω την άποψή μου. Δεν ήξερα καν ποια ήταν η άποψή μου καθώς απλώς άκουγα, δεν ανέλυα ή σκεφτόμουν μια απάντηση.

Δεν ήμουν σε επιφυλακή. Ήμουν πιο σεβαστή. Δεν ήξερα ότι δεν ήμουν μέχρι που ήμουν.

Αυτή η ήρεμη ψυχική ηρεμία είναι μεθυστικά όμορφη, και από τη βαθύτερη κοιλιά της καρδιάς και της ψυχής, σας λέω ευχαριστώ.

Δεν είναι θρυμματισμός. μάλλον, ανοίγει ένα κουτί και αφήνει τα σύννεφα να επιπλέουν και να απομακρύνονται.

Είμαι αιώνια και για πάντα ευγνώμων».