“Ik ben een ander persoon! Gisteravond had ik een bijeenkomst van mijn beste vrienden voor het leven, we waren in totaal met 4 personen. Deze bijeenkomst vindt nu al 30 jaar een keer per maand plaats.

Met al onze ups en downs in het leven, is de bijeenkomst altijd dezelfde formule. We praten voornamelijk over onze eigen problemen en die van de wereld.

Gisteravond was er iemand nieuw in onze groep en dat was ik.
Ik was gewoon anders; ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Ik voelde me vredig. Ik wist niet dat ik niet vredig was totdat ik dat was.

Mijn ego is verschoven en ik was kalm en niet agressief/oordelend, intern en extern. Mijn vrienden bleven me vragen waarom ik zo stil was (gelukkig stil) of keken naar me en verwachtten dat ik op bepaalde punten van het gesprek iets zou zeggen.

Ik genoot gewoon van het gesprek waar ik naar luisterde.

Twee tegengestelde standpunten over een onderwerp en ik voelde niet de behoefte om een kant te kiezen of mijn standpunt te uiten. Ik wist niet eens wat mijn standpunt was, omdat ik alleen maar luisterde, niet analyseerde of nadacht over een antwoord.

Ik was niet op mijn hoede; ik was meer respectvol. Ik wist niet dat ik dat niet was totdat ik dat was.

Deze kalme gemoedsrust is betoverend mooi en vanuit het diepst van mijn hart en ziel zeg ik: dank je wel.

Het is niet zozeer het verbrijzelen, maar eerder het openen van een doos en het laten voorbijdrijven van de wolken.

Ik ben je eeuwig en voor altijd dankbaar.”